ਧੋਖਾ ਭਾਗ 2

ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਭਾਗ

ਸਾਰੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਤੇ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਗ ਗਏ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਖਾਸ ਹਿੰਦਾਇਤ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਕੋਈ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲਾ ਜਾ ਭਾਰੀ ਕਮ ਨਾ ਕਰੇ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਵੀ ਮਨਾਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਮੁਲਤਾਨੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਲੇਪ ਤੇ ਤਰਾਂ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰੀਮਾਂ ਲਗਾ ਕੇ ਨਿਖਾਰ ਲਿਓਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਣੋ ਆਪਣੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਟਾਈਮ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਅੰਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਡਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ।

(ਧੋਖਾ)
ਟਰਿੰਗ-ਟਰਿੰਗ
ਟਰਿੰਗ-ਟਰਿੰਗ
ਰਾਜ਼ ਨੇ ਟੂਟੀ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ ਚੋਕੇ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਤੇ ਵੱਜਦਾ ਪਿਆ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਨੰਬਰ ਦੇੱਖ ਕੇ ਉਸਦੇ ਮੁੱਹ ਤੇ ਹਲਕੀ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ ਫੋਨ ਚੁੱਕ ਕੰਨ ਨੂੰ ਲਾ 
ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਕੋਈ ਸੁਣਦਾ ਤਾ ਨਹੀਂ ਪੱਕਾ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ "ਹਾਜ਼ੀ ਕੀ ਹਾਲ ਮੇਰੇ ਸੋਹਣੇ ਸੱਜਣਾ ਦਾ" 
"ਹਾਲ ਤਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਕੈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ" ਅੱਗੋਂ ਅਵਾਜ ਆਈ
"ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਲੱਭਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ" ਰਾਜ਼ ਨੇ ਵੀ ਵਾਪਸੀ ਮੋੜਵਾ ਜ਼ਵਾਬ ਦਿੱਤਾ
"ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਪੱਕਾ ਲਾਇਸੈਂਸ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਸਾਲੇ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ" ਅੱਗੋਂ ਆਈ ਅਵਾਜ ਵਿੱਚ ਇਕ ਬੜਕ ਸੀ
"ਲਾਇਸੈਂਸ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦਾ ਹੀ ਮਿਲਣਾ ਘਰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਤੇ ਜੇਠਾਣੀ ਵੀ ਨੇ" ਰਾਜ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਜਬੂਰੀ ਦੱਸੀ
"ਸੱਸ ਦਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੇਰੀ ਜੇਠਾਣੀ ਦਾ ਤਾਂ ਕੰਡਾ ਕੱਢ ਹੀ ਸਕਦਾ ਆ" ਅੱਗੋਂ ਰਾਜ਼ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
"ਵੇ ਤੂੰ 2 ਹੀ ਸਾਂਭ ਲਈ ਏਨਾ ਬਹੁਤ ਆ ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਸਿਆਣਿਆਂ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ ਚਾਹੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਣ" ਰਾਜ਼ ਮੇਹਣਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ
"ਉਹ ਤੇਰੀ ਜੇਠਾਣੀ ਹੈ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮਸਤ ਸਾਲੀ ਦੇ ਚਿਤੜ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ" ਮੁੰਡਾ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੇ ਖੜੇ ਲਿੰਗ ਨੂੰ ਮਸਲਦਾ ਸਿਸਕਾਰੀ ਲੈਂਦਾ ਬੋਲਿਆ
"ਫਿਰ ਸਾਡਾ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਖਹਿੜਾ ਛੱਡਦੇ ਜੇ ਜੇਠਾਣੀ ਏਨੀ ਪਸੰਦ ਆ ਤਾਂ" ਰਾਜ਼ ਬਨਾਉਟੀ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ
"ਉਹ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਗਰਮ ਰੰਨ ਕਿਵੇ ਛੱਡ ਦੇਵਾ" ਮੁੰਡਾ ਰਾਜ਼ ਦੇ ਕਾਮੁਕ ਬਦਨ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ 
ਰਾਜ਼ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਗੇਟ ਖੜਕੜਾ ਸੁਣਦਾ ਤੇ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖੇ ਹਾਲ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਦੀ ਏ "ਸੱਸ ਆਗੀ ਮੇਰੀ ਰੱਖਦੀ ਆ ਮੈ ਮੌਕਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਕਰੂਗੀ ਫੋਨ" ਕਹਿ ਕੇ BY ਬੋਲ ਕੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੰਦੀ ਏ 

"ਵੇ ਬਿੰਦਰਾ ਵੇ ਬਿੰਦਰਾ" ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ "ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਆ ਇਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਭੋਰਾ ਅਕਲ ਨਹੀਂ" ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਬੇਬੇ ਮੁੱਹ ਵਿੱਚ ਬੁੜਬੜਾਈ
ਫਿਰ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਉੱਤੋਂ ਕੰਬਲ ਖਿੱਚ ਕੇ "ਵੇ ਮੁੰਡਿਆ ਉੱਠ ਹੁਣ ਦਿੰਨ ਦੇੱਖ ਕਿੰਨਾ ਚੜ ਆਇਆ"
ਬਿੰਦਰ ਘੇਸਲ ਜਿਹੀ ਮਾਰੀ ਮੁੱਹ ਸਿਰਹਾਣੇ ਹੇਠਾਂ ਦੇ ਲੈਂਦਾ 
"ਉੱਠ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੇਰਾ ਬਾਪੂ ਕਿੰਨਾ ਕ ਕਮ ਕਰੇ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਹੀ ਕਿੰਨੇ ਕ ਬਚੇ ਨੇ" ਕਹਿੰਦੀ ਨੇ ਸਿਰਹਾਣਾ ਵੀ ਖਿੱਚ ਲਿਆ 
"ਕੀ ਆ ਬੇਬੇ ਸੋਣ ਦੇ ਨਾ" ਬਿੰਦਰ ਮੁੱਹ ਜਿਹਾ ਬਣਾ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
"ਉੱਠਦਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਕਦੋ ਦਾ ਪੁੱਚ ਪੁੱਚ ਕਰ ਰਹੀ ਆ" ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਦੀ ਬੇਬੇ ਥੋੜਾ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਬੋਲੀ 
ਤੇ ਬਿੰਦਰ ਚੁਪਚਾਪ ਚੱਪਲ ਪਾਉਂਦਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ 
ਬਾਹਰ ਬਿੰਦਰ ਦਾ ਬਾਪੂ ਤੇ ਉਸਦਾ ਚਾਚਾ ਬੈਠੇ ਕੁਝ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਬਿੰਦਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਖਲੋਂ ਗਿਆ 
ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਖੜੇ ਨੂੰ ਦੇੱਖ ਕੇ ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਪਰਚੀ ਕੱਡ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਜਿਸ ਤੇ ਕੁਝ ਸਮਾਨ ਵਗੈਰਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਸੀ 
ਵਿਆਹ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸਿਰਫ 3 ਦਿਨ ਹੀ ਬਚੇ ਸੀ ਲੱਗਭੱਗ ਸਾਰਾ ਸਾਮਾਨ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗਹਿਮਾਂ ਗਹਿਮੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ 
ਬਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਡਾਇਲ ਕਰਦਾ 
ਇਕ ਦੋ ਰਿੰਗ ਪਿੱਛੋਂ ਫੋਨ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ
"ਹਾਜੀ ਮੈ ਸੋਚ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੋਗੇ" ਅੱਗੋਂ ਕੁੜੀ ਨੇ ਨਿਹੋਰਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ
"ਉਹ ਯਾਰ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਘਰ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਦੂਸਰਾ ਹਰ ਵੇਲੇ ਫੋਨ ਕਰੂ ਤਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਸਕਦਾ" ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਜਬੂਰੀ ਦਸੀਂ 
"ਹਾਂ ਏਹ੍ਹ ਵੀ ਹੈ ਨਾਲੇ ਬਹੁਤਾ ਫੋਨ ਚੰਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ" ਕੁੜੀ ਨੇ ਵੀ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ
"ਅੱਛਾ ਮੈ ਪੁੱਛਣਾ ਸੀ ਕੇ ਤੂੰ ਕਦੋ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇਗੀ ਓਥੇ" ਬਿੰਦਰ ਮੁੱਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਆਓਂਦਾ ਬੋਲਿਆ 
"ਬਸ ਮੈ ਕਲ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਦੀਪਕ ਦੀਆਂ 2 ਛੁੱਟੀਆਂ ਲੈ ਲਈਆ ਨੇ" 
"ਯਾਰ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਨੂੰ" ਬਿੰਦਰ ਪਜਾਮੇ ਉੱਤੋਂ ਲਿੰਗ ਦਬਾ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
"ਲੱਗਦਾ ਸਬਰ ਹੈਨੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੋ ਦੋ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਮਿਲਨੇ ਨੇ" ਕੁੜੀ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ 
"ਚੱਲ ਦਸ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੁਝ" ਬਿੰਦਰ ਉਸਦੀ ਗਲ ਨੂੰ ਅਣਸੁਨਿਆ ਕਰ ਕੇ ਬੋਲਦਾ 
"ਯਾਰ ਲੱਗਦਾ ਤੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਹਿਲ ਗਿਆ ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਏ ਚਾਰ ਦਿਨ ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਨਾਲ ਬੁੱਲੇ ਲੁੱਟ ਮੈ ਕਿਹੜਾ ਭੱਜੀ ਜਾਨੀ ਆ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ ਆਪਾ ਵੀ" ਕੁੜੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਤਲਖੀ ਨਾਲ ਬੋਲੀ 
"ਚੱਲ ਸਾਲੀ ਬਣ ਹੁਣ ਜਦੋ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਤੈਨੂੰ ਤਰਸਾ ਤਰਸਾ ਠੋਕੁ" ਬਿੰਦਰ ਹਥਿਆਰ ਸੁੱਟਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ 
ਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੰਦਾ 

"ਰਾਣੀ ਏਧਰ ਆ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ" ਰਾਜ਼ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਗੁੱਟ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
"ਹਾਂ ਭੈਣ" ਰਾਣੀ ਰਾਜ਼ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ
"ਗਲ ਕਰਨੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ" 
ਰਾਣੀ ਰਾਜ਼ ਵੱਲ ਗਹੁ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਈ 
"ਹੈਰਾਨ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ" ਰਾਜ਼ ਉਸਦੇ ਮੁੱਹ ਨੂੰ ਪੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
"ਅੱਛਾ" ਰਾਣੀ ਨੋਰਮਲ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲੀ
"ਦੇੱਖ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਤੇਰੀ ਨਵੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਏ ਤੇ ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸਭ ਜਾਣਦੀ ਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਮੇਰਾ ਤੈਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਫਰਜ ਬਣਦਾ" ਰਾਜ਼ ਇਕੋ ਸਾਹੇ ਬੋਲ ਗਈ
"ਹਾਂ ਦਸ ਭੈਣ" ਰਾਣੀ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
"ਦੇੱਖ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਬੜੀ ਕੀਮਤੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਇਸ ਰਾਤ ਹੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਕੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਕਿਵੇ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰੇਗੀ। ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਸੰਗਣਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਐਵੇਂ ਛੁਇਮੁਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਏਦਾ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ"
"ਫੇਰ" ਰਾਣੀ ਦੇ ਮੁਹੋ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਇਹੀ ਸਬਦ ਨਿਕਲਿਆ
"ਪਾਗਲ ਬਸ ਥੋੜਾ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਸੁਭਾਹ ਅਨੁਸਾਰ ਢਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀ ਤੇ ਥੋੜੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਵੀ ਰੱਖੀ"
"ਜੀ ਦੀਦੀ"ਬੋਲਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦੀ ਏ ਰਾਣੋ
"ਮੁੱਹ ਦਿਖਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਵੀ ਲਵੀਂ ਤੇ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪਹਿਲਾ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਦੇਵੀ"
ਰਾਣੋ ਦੇ ਮੁਹੋ ਬਸ "ਹੂ" ਹੀ ਨਿਕਲਦੀ ਏ
"ਤੇ ਕੁਝ ਨਿੱਕੇ ਤੋਲੀਏ ਮੈ ਤੇਰੇ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਆ ਉਹ ਜਰੂਰ ਚੇਤੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਲਵੀਂ" ਰਾਜ਼ ਬੂੰਦੀ ਖਾਂਦੀ ਬੋਲੀ
"ਉਹ ਕਿਊ ਭਲਾ" ਰਾਣੀ ਦੇ ਮੁਹੋ ਅਚਨਚੇਤ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ
"ਹਏ ਰੱਬਾ ਏਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ" ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪਟੋਕੀ ਮਾਰ੍ਡੀ ਬੋਲੀ "ਪਾਗਲ ਖੂਨ ਆਵੇਗਾ ਕਿਥੇ ਬੈੱਡ ਵਾਲੀ ਚਾਦਰ ਸੰਬਾਲਦੀ ਫਿਰੋਗੀ" 
ਰਾਣੋ ਦਾ ਮੁੱਹ ਸਰਮ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਿਵੇ ਸੰਗ ਹੀ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਹੋਵੇ 
ਰਾਜ"ਬਾਕੀ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਕਰੋਗੀ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਆਓਂਦਾ ਝਿਜਕੀ ਨਾ"

ਆਖਿਰ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਜਦੋ ਬਿੰਦਰ ਘੋੜੀ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਸੱਧਰਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਚੜੇ ਨੂੰ ਦੇੱਖ ਕੇ ਵਾਜੇ ਗਾਜੇ ਨਾਲ ਬਰਾਤ ਪੈਲੇਸ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਗੇ ਸਾਲੀਆਂ ਦਾ ਨਾਕਾ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਫੋਨ ਵਾਲੀ ਸਹੇਲੀ ਵੀ ਮੂਹਰੇ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਪਰ ਸਭ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਿੰਦਰ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਨਾ ਸਕਿਆ ਕਿਉਕਿ ਸਭ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਅੱਜ ਬਿੰਦਰ ਤੇ ਸੀ
ਹਾਸਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦਿਆਂ ਰਿਬਨ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਲਾਵਾਂ ਲਈ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਜਿਥੇ ਰਾਣੀ ਪਰੀ ਬਣੀ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਆ ਬੈਠੀ। ਲਾਵਾਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਭੰਗੜੇ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬਾ ਦੇ ਦੌਰ ਚ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਦੋ ਦਿਨ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਤ 8 ਕ ਵਜੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜਿਥੇ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਮਾਂ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਵਾਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਏ ਸਗਣ ਵਿਹਾਰ ਤੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਕਰਦਿਆਂ ਰਾਤ 10 ਵੱਜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰ ਪੈਂਦੇ ਭੰਗੜੇ ਤੇ ਡੀ.ਜੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਏਨੇ ਰਸਮਾਂ ਰਿਵਾਜਾਂ ਤੇ ਭਾਰੇ ਲਹਿੰਗੇ ਨਾਲ ਰਾਣੋ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਏ ਨਾਲ ਆਈ ਵਿਚੋਲਣ ਤੇ ਰਾਣੋ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬਿਸਤਰਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਏ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਖਾ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਓਹ ਦੋਨੋ ਸੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਿਸਦਾ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੜੀ ਬੇਤਾਬੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜਾਰ ਸੀ ਸਵੇਰੇ ਕੰਗਣਾ ਖੇਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਹੋਰ ਰਸਮੋ ਰਿਵਾਜ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਰਾਤ ਹੋਈ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਇਕਾਂ ਦੁੱਕਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਨੇ 
ਫੇਰ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਤੇ ਨੂੰਹ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਜਿਥੇ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਮਾਮੇ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਕਮਰਾ ਸਜਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਰਾਣੋ ਓਹਨਾ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਭੈਣ ਦੀਆਂ ਹਦਾਇਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇੱਖ ਕੇ ਓਹ ਸੰਗ ਗਈ ਹਾਲਾਕਿ ਨਾਈਟੀ ਪਤਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਹਿਨਣ ਕਰਕੇ ਝਿਜਕ ਸੀ (ਸਭ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਲਾਹ ਹੈ ਕੇ ਇਸ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ)
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬਿੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਿਲ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੰਦਾ। ਰਾਣੋ ਜੋ ਕੰਬਲ ਲੈ ਕੇ ਲੇਟੀ ਸੀ ਝੱਟ ਦੇਣੀ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗੋਡੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ ਗੁੱਸੂ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਸ਼ਾਵਲ ਨਾਲ ਸਿਰ ਢੱਕ ਕੇ ਘੁੰਢ ਜਿਹਾ ਕੱਡ ਲਿਆ
ਬਿੰਦਰ ਉਸਦੀ ਸਾਈਡ ਆ ਕੇ ਕੰਬਲ ਪਰੇ ਕਰ ਕੇ ਰਾਣੋ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲ ਬੈਡ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਰਾਣੋ ਦਾ ਸੰਗ ਹੀ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਹੋਰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਲਏ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਵੀ ਰਾਣੋ ਦੀ ਇਸ ਝਿਜਕ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ (ਬੇਸ਼ੱਕ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ ਪਰ ਬਿੰਦਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਦਿਲੋਂ ਕਰਦਾ ਸੀ)
ਬਿੰਦਰ "ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਜੀ"
ਰਾਣੋ "ਬਿਲਕੁਲ ਦੱਬੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ "ਸਾਸਰੀ ਕਾਲ" ਹੀ                       ਬੁਲਾ  ਪਾਉਂਦੀ
ਬਿੰਦਰ "ਆਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਤੋਹਫ਼ਾ" ਤੇ ਇਕ ਨਿੱਕੀ               ਜਿਹੀ ਡੱਬੀ ਰਾਣੋ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ 
ਰਾਣੋ ਡੱਬੀ ਵੱਲ ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਦੇਖਦੀ ਤੇ ਡੱਬੀ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹੱਥ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਦੋਨੋ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ ਅਚਾਨਕ ਰਾਣੋ ਬੈਡ ਦੀ ਢੋ ਤੇ ਪਿਆ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਬਿੰਦਰ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥੋਂ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜਦਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫ਼ਿਲਮੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ
"ਇਸ ਦੁੱਧ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਘੋਲ ਦਿਓ"
ਹੁਣ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਤਾ ਰਾਣੋ ਵੀ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਏਹ੍ਹ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸਦਾ ਮੁੱਹ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ 
ਗਿਲਾਸ ਅੱਗੇ ਦੇੱਖ ਕੇ ਉਸਨੇ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜੇ ਫੜੇ ਹੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਦੇ ਕੇ ਘੁੱਟ ਭਰ ਲਿਆ
"ਬਸ "  ਬਿੰਦਰ ਗਿਲਾਸ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜਦਾ ਬੋਲਿਆ
ਰਾਣੋ ਨੇ ਬਸ ਥੋੜ੍ਹਾ ਮੁੱਹ ਉੱਤੇ ਕਰ ਕੇ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ 
ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਵੀ ਬੈਡ ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕੰਬਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ
ਏਨੇ ਟਾਈਮ ਵਿੱਚ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ਰੀਰਕ ਹਰਕਤ ਰਾਣੋ ਨਾਲ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਰਾਣੋ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਏਵੈ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਦੇੱਖ ਥੋੜੀ ਸਹਿਜ ਹੋਈ ਉਸਨੂੰ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਕੇ ਜਿਵੇ ਕੁੜੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦੀਆ ਸੀ ਮੁੰਡਿਆ ਦੇ ਹਬਸੀਪਣ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸਦੇ ਉਲਟ ਸੀ
ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਬਲਕਿ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਬਣੀ ਦੇੱਖ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ "ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਰੇਲੇਸਕ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠੋ ਏਦਾ ਤਾ ਤੁਹਾਡਾ ਲੱਕ ਦਰਦ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ" 
ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਰਾਣੋ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਵਾਂਗ ਵਾਰ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸਦੇ ਹਰ ਬੋਲ ਤੇ ਆਪਣਾ ਆਪ ਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਰਾਣੋ 
ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਰਾਣੋ ਆਪ ਚਾਉਂਦੀ ਸੀ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਫੜੇ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮੇ 
ਰਾਣੋ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜੀ ਮੁੰਦਰੀ ਵਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇੱਖ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ "ਤੁਸੀਂ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਪਾਈ ਨਹੀਂ ਮੁੰਦਰੀ" ਰਾਣੋ ਤਾ ਜਿਵੇ ਏਦਾ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ ਝੱਟ ਮੌਕਾ ਸੰਭਾਲ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਡੱਬੀ ਤੇ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਬਿੰਦਰ ਵੱਲ ਕਰ ਕੇ ਬੋਲੀ "ਤੁਸੀਂ ਪਾ ਦਿਓ"
ਬਿੰਦਰ ਰਾਣੋ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਡੱਬੀ ਫੜ ਕੇ ਮੁੰਦਰੀ ਕੱਢ ਕੇ ਰਾਣੋ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਮੁੰਦਰੀ ਪਾ ਕੇ ਰਾਣੋ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਹੀ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਲਈ 
ਇਸ ਪਲਭਰ ਦੀ ਤਕਣੀ ਨਾਲ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਗਏ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਸ਼ਾਵਲ ਸਿਰ ਤੋਂ ਉਤਾਰ ਕੇ ਧੋਣ ਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਰੀਝ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰਿਆ ਰਾਣੋ ਬਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਝੱਲ ਨਾ ਸਕੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਗਰਮ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਛੋਹ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਮੱਥੇ ਤੇ ਬੁੱਲ ਲਗਦੇ ਹੀ ਰਾਣੋ ਕੰਬ ਗਈ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਕਰੰਟ ਦੀ ਤਾਰ ਉਸਨੂੰ ਟੱਚ ਕਰ ਗਈ ਹੋਵੇ 
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਮਰਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਪਰਸ਼ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਣੋ ਨੇ ਹਥਿਆਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਵੀ ਮੌਰਾ ਤੋਂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਸਿਲਕੀ ਨਾਈਟੀ ਤੋਂ ਤਿਲਕਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਰਾਣੋ ਦੇ ਕਾਮੁਕ ਲੱਕ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਰਾਣੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸਮ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਉਹ ਜਲਦੀ ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਪਿਗਲ ਰਹੀ ਸੀ ਬਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ। ਸ਼ਾਵਲ ਗਲੇ ਤੋਂ ਉਤਾਰ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਲੰਮੀ ਧੋਣ ਤੇ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਸਾਹਵਾਂ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਉਸਦੀ ਸਰੀਰਕ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਹਵਾਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਰਾਣੋ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁੱਧਬੁਦ ਖੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀ ਕੱਚੀ ਜਵਾਨੀ ਅੱਜ ਲੁਟਾਉਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਬੁੱਲ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ  ਨਤੀਜੇ ਵੱਜੋਂ ਰਾਣੋ ਦੀ ਝਿਜਕ ਖੁੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਇਕਦਮ ਲੇਟ ਕੇ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਰਾਣੋ ਦੀ ਹਿੱਕ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਚੁੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਨਾਈਟੀ ਉੱਤੇ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਰਾਣੋ ਆਪਣੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹਰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨੂੰ ਏਦਾ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਖਿਡਾਰਨ ਹੋਵੇ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਚ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਪਿਛਵਾੜੇ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕ ਨਾਈਟੀ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਫੁੱਟਬਾਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰ ਲਿਆ
ਸਿਸਕਾਰ ਹੀ ਉਠੀ ਰਾਣੋ ਉੱਤੋਂ ਨਾਈਟੀ ਦੇ ਖੁੱਲੇ ਗਲੇ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਸੁਡੋਲ ਸਤਨ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਉਕਸਾ ਰਹੇ ਸਨ ਫੁੱਟਬਾਲ ਮਸਲਦਾ ਧੋਣ ਹੇਠਾਂ ਚੁੰਮਦਾ ਉਹ ਰਾਣੋ ਦੀਆ ਛਾਤੀਆ ਵੱਲ ਵਧ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਬੁੱਲ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਮਜਾ ਲੁੱਟਣ ਲਈ ਕਾਹਲੇ ਸੀ ਰਾਣੋ ਤਾਂ ਬਸ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਲੰਮੇ ਲੰਮੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ
ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਦਾਅ ਚਲਾਇਆ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਰਾਣੋ ਹੇਠਾਂ ਸੀ ਇਕਦਮ ਹੋਏ ਇਸ ਵਾਰ ਨਾਲ ਰਾਣੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ ਗਈਆ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਦੇੱਖ ਬਿੰਦਰ ਵੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਪਰ ਰਾਣੋ ਨੇ ਫਿਰ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਜੱਫੀ ਪਈ ਪਵਾਤੇ ਹੀ ਬਿੰਦਰ ਉਸਦੀ ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਉੱਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਢਿੱਡ ਤੇ ਵੱਖੀਆ ਨੰਗੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆ ਪਰ ਹਿੱਕ ਕੋਲੋ ਰਾਣੋ ਨੇ ਏਨਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਸੀ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਹੀ ਨਾ ਮਿਲੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਵੱਖੀਆ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਰਾਣੋ ਫਿਰ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਬਾਹਵਾਂ ਦੀ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਹੱਥ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਫ਼ਿਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਢਿਲ ਪਾ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਰਾਣੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖੇ ਹਿੱਕ ਤੱਕ ਚੁੱਕੀ ਨਾਈਟੀ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਢਿੱਡ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਚੁੰਮਣ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਰ ਇਕ ਚੁੰਮਣ ਰਾਣੋ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਚੀਸ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਹਵਸ ਦੀ ਅੱਗ ਮੱਚ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਣੋ ਮਜ਼ੇ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਚ ਗੋਤੇ ਲਾਉਂਦੀ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਇਸ ਮਜ਼ੇ ਤੋਂ ਵਾਂਝਿਆ ਕੱਡ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾ ਹਾਣੀ ਤੋਂ ਜਵਾਨੀ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤੀ।
ਏਹ੍ਹ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦੀ ਉਹ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਵਾਲਾ ਚ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਨਾਈਟੀ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕ ਦਿੱਤੀ ਜਿਵੇ ਪਹਾੜ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਤੇ ਪਈ ਸੰਗਣੀ ਧੁੰਦ ਹਟਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਹੋਰ ਵੀ ਨਿਖਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਏਦਾ ਹੀ ਰਾਣੋ ਦੇ ਪਹਾੜ ਲਾਲ ਬ੍ਰਾ ਚ ਸਿਰ ਚੁੱਕੀ ਤਣੇ ਖੜੇ ਸੀ ਜਿਵੇ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋਣ 'ਹੈ ਜਿਗਰਾਂ ਸਰ ਕਰਨ ਦਾ, ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੁੜਤਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਚੱਕੀ ਦੇ ਪੁੜ ਵਰਗੀ ਛਾਤੀ ਦੇੱਖ ਕੇ ਨਾਰ ਗਦਗਦ ਹੋ ਗਈ
ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਇਕ ਹੱਥ ਲੱਕ ਥੱਲੇ ਪਾ ਪਤੰਗ ਵਰਗੀ ਨਾਰ ਨੂੰ ਉੱਤੇ ਕਰ ਕੇ ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਪਰੇ ਮਾਰਿਆ ਛੋਟੇ ਬਲਬ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਤਰਾਸੇ ਹੋਏ ਬਦਨ ਦੇ ਉਤਰ ਚੜਾਵ ਵੱਖਰੇ ਹੀ ਚਮਕ ਰਹੇ ਸੀ ਇਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਭਰ ਕੇ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਫਿਰ ਜਿਵੇ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਰੂਰ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਰਾਣੋ ਲਈ ਏਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਸਿਧਾਂ ਤੋਪਾਂ ਨਾਲ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਦੀ ਆਪਣੀਆਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਮਾਦਕ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੱਸ ਚ ਰੱਖਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੱਥ ਮੁੱਹ ਨਾਲ ਢੱਕਣ ਦੇ ਯਤਨ ਪਰ ਸਭ ਫੇਲ ਹੁੰਦਾ ਜਾਪਦਾ ਓਧਰ ਇੰਦਰ ਨੂੰ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਮਛਲੀ ਵਾਂਗ ਤੜਫਾਉਣ ਚ ਅਜੀਬ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਰਾਣੋ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚੋਂ ਕੇਲੇ ਦੇ ਤਣੇ ਵਰਗੇ ਚਿਕਣੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਸੀ ਤੇ ਬੁੱਲ ਧੁੰਨੀ ਤੇ 
ਰਾਣੋ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਜਾਲ਼ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਮਛਲੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦਾ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਮੁੱਹ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਵਾਲ ਸੀ ਜਿਵੇ ਹੀ ਅਗਲਾ ਵਾਰ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਧੁੰਨੀ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੇਠਾਂ ਤੇ ਉਸਦੀ ਗਿੱਲੀ ਚਿਕਣੀ ਫੁੱ* ਤੋਂ ਇਕ ਇੰਚ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਾਣੋ ਆਪਣੇ ਵੱਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ ਉਸਦੇ ਮੁਹੋ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਹੀ ਗਈ ਪਰ ਅੱਧੀ ਕ ਚੀਕ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਦੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦੱਬ ਲਿਆ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਗੱਡ ਦਿੱਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ। ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਉੱਤੇ ਹੋ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਰਾਣੋ ਨੇ ਵੀ ਲੰਮੇ ਲੰਮੇ ਸਾਹ ਭਰਦਿਆ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੁੱਹ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਹੁਣ ਫਿਰ ਰਾਣੋ ਬਿੰਦਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਸੀ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚੁੰਮਣ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਬਣਾਓਣਾ ਚਾਉਂਦੇ ਸੀ ਇਸੇ ਵਿੱਚ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਹੱਕ ਖੋਲ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਤਣੀਆਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਪਹਾੜ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਫਸੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਓਦਾਂ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦਿੱਤਾ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਲਿਜਾ ਪਜਾਮੇ ਤੇ ਪੈਟੀ ਦੀ ਇਲਾਸਟਿਕ ਵਿਚ ਉਂਗਲਾਂ ਫਸਾ ਹੇਠਾਂ ਕੀਤਾ ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਮਾਰ ਕੀਤੀ ਬਾਕੀ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਅੰਗੂਠਿਆ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਕਰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਰਾਣੋ ਅਲਫ਼ ਨੰਗੀ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਪਈ ਸੀ।
ਵੱਖੀ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਬਿੰਦਰ ਨੇ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਹੀ ਆਪਣਾ ਪਜਾਮਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਬਿੰਦਰ ਦਾ ਖੜਾ ਲਿੰਗ ਰਾਣੋ ਦੇ ਪੱਟਾ ਨਾਲ ਜਦੋ ਜਦੋ ਟਕਰਾਉਂਦਾ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਸਹਿਰਨ ਦੌੜ ਜਾਂਦੀ ਰਾਣੋ ਸਰਮ ਦੀ ਮਾਰੀ ਹੇਠਾਂ ਨਾ ਦੇਖਦੀ ਉੱਤੇ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਪਲੋਸਦਿਆ ਬਿੰਦਰ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਇਹੀ ਸੀ ਕੇ ਲਿੰਗ ਰਾਣੋ ਦੇ ਪੱਟਾ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਹੋ ਜਾਵੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਰਾਣੋ ਦੇ ਅੰਗ ਉਸਨੂੰ ਏਹ੍ਹ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਸਦੇ ਪੱਟ ਵੀ ਲਿੰਗ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਲੋਚ ਰਹੇ ਸੀ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਪੱਟ ਖੁਲਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਆਖਿਰ ਲਿੰਗ ਗਿੱਲੀ ਤੇ ਭੱਠੀ ਬਣੀ ਫੁੱ*ਦੀ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਾ। ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਹੀ ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਅਲੱਗ ਹੀ ਨੂਰ ਸੀ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਸਸਸਸਸਸਸਸਸੱਸ ਦੀ ਡੂੰਗੀ ਆਵਾਜ਼ 

ਭਾਗ ਤੀਸਰਾ