ਪਹਿਲਾ ਭਾਗ
ਮੈਡਮ ਜੀ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ
ਉਹ ਬਟਾਲੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਤੇ ਇਕ ਬੈਗ ਨੂ ਲੈ ਕੇ ਖੜੀ ਸੀ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਵੇਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਰਾਜਬੀਰ-ਸਾਸ੍ਰਰੀ ਕਾਲ (ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ)
ਕਿਵੇ ਓ ਮੈਡਮ ਜੀ
ਰਾਜਬੀਰ, I am Sry ਮੈ ਪਹਿਚਾਨਿਆ ਨੀ ਤੁਹਾਨੂ
ਲਉ ਭੁੱਲ ਵੀ ਗਏ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਸਟੂਡੇਟ ਨੂ
ਰਾਜਬੀਰ,ਕਿਸ ਸਕੂਲ ਤੋ
ਪਿੰਡ ** ਤੋ ਪਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਤੋ
ਰਾਜਬੀਰ, ਉਹ ਅੱਛਾ ਅੱਛਾ
ਮੈ. ਹਾਜੀ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ
ਰਾਜਬੀਰ. ਨਹੀ ਪਲੀਜ ਦੱਸੋ ਕੋਣ ਹੋ
ਮੈ ਜੋਤ ** ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੁੰਡਾ
ਰਾਜਬੀਰ, ਹਏ ਵੇ ਤੂ ਤਾ ਪਿਛਾਣਿਆ ਨੀ ਜਾਦਾ ਦਾੜੀ ਮੁੱਛਾ ਆ ਗਈਆ ਲੰਮਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ
ਮੈ, ਹਾਜੀ
"ਉਦੋ ਤਾ ਲੱਲੂ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਹਾ ਹਾ ਹਾ ਹੁਣ ਤਾ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਗੱਭਰੂ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ" "ਵੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਤੂ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਸੀ"
ਮੈ. ਹਾਜੀ ਛੁੱਟੀ ਆਇਆ ਆ
"ਅੱਛਾ ਕਦੋ ਜਾਣਾ ਫਿਰ"
ਮੈ. ਬਸ ਮਹੀਨੇ ਕ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਣਾ
ਮੈ. ਏਥੇ ਖੜੇ ਓ
"ਹਾ ਉਹ ਭਾਬੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਲੈਣ"
ਮੈ. ਚਲੋ ਮੈ ਛੱਡ ਦੇਨਾ ਬੈਠੋ
"ਇਕ ਮਿੰਟ ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂ ਫੋਨ ਕਰਦਾ ਕੇ ਨਾ ਆਵੇ"
ਉਸਨੇ ਭਾਬੀ ਨੂ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਬੈਗ ਬੁਲਟ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਅਸੀ ਤੁਰ ਪਏ
ਰਸਤੇ ਚ ਹਲਕੀਆ ਫੁਲਕੀਆ ਗੱਲਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
"ਵੇ ਵਿਆਹ ਕਰਾਇਆ ਕੇ ਨਹੀ ਅਜੇ"
ਮੈ. ਨਹੀ ਅਜੇ ਨੀ ਕਰਾਉਣਾ ਕਰਾਵਾਗੇ ਅਗਲੀ ਛੁੱਟੀ
"ਕਿਉ ਹੈ ਕੋਈ ਨਜਰਾ ਚ"
ਮੈ. ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾ ਤੁਸੀ ਲੱਭ ਦਿਉ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਵਰਗੀ
"ਵੇ ਬੜੀਆ ਗੱਲਾ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈਆ ਤੈਨੂ"
"ਹੋਰ ਸਾਨੂ ਕੀ ਆਉਣਾ ਮੈਡਮ ਜੀ"
"ਵੇ ਅਜੇ ਵੀ ਮੈਡਮ ਵੇ ਹੁਣ ਤਾ ਨਾ ਲੈਲਾ ਮੇਰਾ"
ਮੈ. ਮੈਨੂ ਤਾ ਮੈਡਮ ਕਹਿਣ ਚ ਨਜਾਰਾ ਆਉਦਾ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਵੇਲਾ ਤਾਜਾ ਹੋ ਜਾਦਾ
"ਹੁੰਹ ਉਦੋ ਤਾ ਮੁਹੋ ਅਵਾਜ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਨਿਕਲਦੀ ਹੁੰਦੀ"
"ਚਲੋ ਹੁਣ ਤਾ ਨਿਕਲਦੀ ਆ"
ਤੇ ਮੈ ਗੇਟ ਮੁਹਰੇ ਜਾ ਕੇ ਬੁਲਟ ਰੋਕ ਤਾ "ਲਉ ਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮੰਜਿਲ ਆ ਗਈ"
"ਚੁਪ ਕਰਕੇ ਘਰ ਚੱਲ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜਾਣ ਦੇਣਾ" ਮੈਡਮ ਨੇ ਆਡਰ ਮਾਰਿਆ
ਆਪਾ ਵੀ ਸਟੈਡ ਲਾ ਬੈਗ ਫੜ ਤੁਰ ਪਏ
ਅੱਗੋ ਮੈਡਮ ਦੀ ਮੰਮੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਮਿਲੀਆ
ਰਾਜਬੀਰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇਸਾਰਾ ਕਰ ਕੇ "ਮੰਮੀ ਦਸੋ ਭਲਾ ਕੋਣ ਆ ਇਹ ਮੁੰਡਾ"
ਆਟੀ. ਲੱਗਦਾ ਤਾ ਕੋਈ ਪਛਾਣ ਵਾਲਾ ਈ ਆ ਮੰਮੀ ਏਹ ਜੋਤ ਆ ਫਲਾਣਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪੜਦਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਈ ਆ ਇਕ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੀਆ ਲਾਈਟਾ ਤੇ ਟੂਟੀਆ ਠੀਕ ਕਰ ਕੇ ਗਿਆ ਸੀ"
ਆਟੀ. ਮਾਂ ਸਦਕੇ ਨੀ ਏਹ ਤਾ ਗੱਭਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ
ਅਸੀ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ ਰਾਜਬੀਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਨੂ ਸਾਈਡ ਤੇ ਕਰ ਕੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਸਕੂਟਰੀ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲ ਗਈ ਆਟੀ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਾਜਬੀਰ ਪਾਣੀ ਲੈ ਆਈ
ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਮੈ ਖਾਲੀ ਗਿਲਾਸ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਰਾਜਬੀਰ ਨੇ ਗਿਲਾਸ ਚੁੱਕ ਲਏ ਉਸਦਾ ਫੋਨ ਮੇਜ ਤੇ ਪਿਆ ਸੀ ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਫੋਨ ਤੇ ਰਿਗ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਗੈਲਰੀ ਖੋਲ ਫੋਟੋਆ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ. ਰਾਜਬੀਰ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਹਰ ਫੋਟੋ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਲੱਗ ਪਈ ਉਸਦੀਆ ਖੁਦ ਦੀਆ ਵੀ ਫੋਟੋਆ ਬੜੀਆ ਸਟਾਈਲਿਸ ਸੀ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਪੋਜ ਘੈਟ ਸੀ ਪੂਰੀ 28 ਸਾਲ ਚ ਮਸਤ ਚੀਜ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਬਦਨ ਗਦਰਾ ਗਿਆ ਸੀ ਫਿਰ ਉਸਦੀ ਭਾਬੀ ਨਮਕੀਨ ਤੇ ਬਿਸਕੁਟ ਲੈ ਕੇ ਆ ਗਈ ਸਾਰਿਆ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਮੈ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਘਰ ਪਹੁਚਦੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਫੋਨ ਤੇ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਮੈ ਚੱਕਿਆ
"ਹੈਲੋ"
"ਪਹੁਚ ਗਿਆ ਘਰ"
"ਹਾਜੀ ਪਹੁਚ ਗਿਆ ਪਰ ਕੋਣ ਜੀ"
"ਨਾ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਕੀ ਸੀ ਕੇ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਕੱਡੇਗਾ ਤਾ ਮੈਨੂ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗੂ ਬੱਚੂ"
"ਉਹ ਥੋਡੀ ਨੂ ਰਾਜਬੀਰ"
"ਹਾ ਹਏ ਕਿਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ ਤੂ ਰਾਜਬੀਰ ਕਿਹਾ"
"ਠੀਕ ਆ ਜਨਾਬ ਹੋਰ ਗੁੱਸਾ ਤਾ ਨੀ ਕੀਤਾ ਮੈ ਨੰਬਰ ਕੱਡਿਆ ਤਾ"
"ਗੁੱਸਾ ਕਰਦੀ ਤਾ ਉਦੋ ਨਾ ਲਾਹ ਫਾਹ ਕਰ ਦਿਦੀ"
"ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ"
"ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਕਰ ਗੱਲ ਉਹੀ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆ"
"ਠੀਕ ਆ ਜੀ ਕਰਦਾ"
ਮੈ ਸੇਵ ਕਰ ਕੇ ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਦਿਤਾ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਪਿਛੋ ਜਵਾਬ ਆ ਗਿਆ
ਇਹ ਗੱਲ ਪਿਛਲੇ ਸੁੱਕਰਵਾਰ ਦੀ ਆ ਦਿਵਾਲੀ ਤੋ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਦੀ
ਉਸਨੇ ਮੈਨੂ ਦਿਵਾਲੀ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਪਰ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਡੈਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅਸੀ ਦਿਵਾਲੀ ਨਹੀ ਸੀ ਮਨਾਉਣੀ ਉਸਨੇ ਹਿਰਖ ਕੀਤਾ
ਰਾਤ ਵੀ ਅਸੀ ਚੈਟ ਕੀਤੀ
ਰਾਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਚੈਟ ਕਰਨ ਨਾਲ ਅਸੀ ਕਈ ਭੇਤ ਖੋਲੇ ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਜਿਵੇ
ਰਾਜਬੀਰ ' ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਓ
ਮੈ, ਲੰਮੇ ਪਿਆ ਤੇ ਤੁਸੀ
ਰਾਜ, ਮੈ ਵੀ ਪਈ ਆ ਮੁੰਡਾ ਸੌ ਗਿਆ ਮੰਮੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਵੀ
ਮੈ, ਹੋਰ ਦੱਸੋ
ਰਾਜ, ਯਾਰ ਅੱਜ ਜਦੋ ਦਾ ਤੈਨੂ ਦੇਖਿਆ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਹੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆ
ਮੈ, ਮੈ ਵੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉ
ਰਾਜ, ਹਰ ਥਾ ਤੂ ਹੀ ਦਿਖ ਰਿਹਾ
ਮੈ, ਮੇਰਾ ਵੀ ਏਹੋ ਹਾਲ ਆ
ਰਾਜ, ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏਹ
ਮੈ, ਕਿਤੇ ਉਹ ਤਾ ਨੀ ਹੋ ਰਿਹਾ
ਰਾਜ, ਕੀ ਜੋਤ
ਮੈ, ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖੋ
ਰਾਜ, ਰੱਖ ਲਿਆ
ਮੈ, ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ
ਰਾਜ, ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਬਹੁਤ ਤੇਜ
ਮੈ, ਵਧਾਈ ਹੋਵੇ ਤੁਹਾਨੂ ਹੋ ਗਿਆ ਆ
ਰਾਜ, ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਜੋਤ
ਮੈ, ਜੋਤ ਨਾਲ
ਰਾਜ, ਕੀ ਜੋਤ ਨਾਲ ਦੱਸ ਵੀ ਤੜਫਾ ਨਾ
ਮੈ, ਪਿਆਰ ਰਾਜਬੀਰ ਤੈਨੂ ਜੋਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਰਾਜਬਾਰ, ਨਾ ਜੋਤ ਏਵੇ ਨਾ ਕਹਿ ਮੈ ਵਿਆਹੀ ਆ
ਮੈ, ਤੇਰੇ ਬੁੱਲ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਹੇ ਨੇ ਸਾਥ ਨੀ ਦੇ ਰਹੇ ਤੇਰਾ
ਰਾਜ, ਹਏ ਮੈਨੂ ਕੁਝ ਨੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ
ਮੈ, ਪਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਤਰੀਕਾ
ਰਾਜ, ਕੀ
ਮੈ, ਮੈ ਕੱਲ ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਠੀ ਦੀ ਸਾਈਡ ਜੋ ਸਾਡਾ ਕਮਾਦ ਆ ਉਸਦੇ ਬੰਨੇ ਤੁਹਾਡਾ ਇਤਜਾਰ ਕਰੁਗਾ ਠੀਕ ਦਸ ਵਜੇ
ਰਾਜ, ਪਰ ਮੈ ਕਿਵੇ ਆਵਾਗੀ
ਮੈ,ਮੈਨੂ ਨੀ ਪਤਾ, ਪਰ ਪਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਏਹੋ ਤਰੀਕਾ
ਰਾਜਬੀਰ, ਮੈ ਸੋਚੁਗੀ
ਮੈ, ਸੋਚਿਉ ਪਰ ਮੈ ਆਉਗਾ ਤੇ 10:30 ਤੇ ਵਾਪਿਸ ਚਲਾ ਜਾਣਾ ਮੈ ਜੇ ਨਾ ਆਈ ਤਾ
ਫਿਰ ਚੈਟ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਸੌ ਗਏ ਆਪਾ
ਸਵੇਰੇ ਨਾ ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ ਨਾ ਮੈ ਪਰ ਠੀਕ 9:50 ਤੇ ਮੈ ਕਮਾਦ ਚ ਪਹੁਚ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਨਜਰ ਟਿਕਾ ਦਿਤੀ
ਉਹ ਇਕ ਵਾਰ ਛੱਤ ਤੇ ਚੜੀ ਤੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖ ਕੇ ਉੱਤਰ ਗਈ
10:15 ਤੇ ਉਹ ਕੋਠੀ ਤੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਇਕੱਲੀ ਤੇ ਰਵਾ ਰਵੀ ਕਮਾਦ ਵੱਲ ਆ ਗਈ ਹੱਥ ਚ ਫੋਨ ਸੀ ਹੈਡਫੋਨ ਲੱਗੇ ਸੀ ਮੈਨੂ ਦਿਖ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਫੋਨ ਲਾਇਆ ਮੈ ਚੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਦੇ ਕਮਾਦ ਵਿਚ ਵੜਨ ਲਈ ਕਹਿ ਦਿਤਾ
ਉਹ ਆਸਾ ਪਾਸਾ ਦੇਖ ਕੇ ਕਮਾਦ ਚ ਆ ਗਈ
ਮੈ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਸੀ
"ਹਾਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਸੀ"
"ਤੁਹਾਨੂ ਵੀ ਪਤਾ ਆ"
"ਨਹੀ ਮੈਨੂ ਨੀ ਪਤਾ"
"ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਚ ਕੁਝ ਨੀ"
"ਨਹੀ"
"ਪਰ ਮੈ ਤਾ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜੇ ਪਿਆਰ ਹੋਏਗਾ ਤਾ ਹੀ ਆਇਉ"
"ਪਰ ਮੈਨੂ ਤਾ ਨੀ ਆ"
"ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ਜੇ ਨਹੀ ਆ ਤਾ" ਤੇ ਮੈ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਉਹ ਜਾਣ ਕੇ ਸਤਾ ਰਹੀ ਆ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂ ਫੜ ਲਿਆ
"ਵੇ ਕਿਥੇ ਚੱਲਿਆ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਉਡਾ ਕੇ" ਤੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਮੈ ਵੀ ਵੇਲੇ ਨੂ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਚਿਤੜ ਘੁੱਟ ਦਿਤੇ ਤੇ ਬੁੱਲਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਦਿਤੇ ਪੱਪੀਆ ਜੱਫੀਆ ਦੀ ਝੜੀ ਲਾ ਦਿਤੀ ਮੰਮੇ ਮੇਰੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚੁੰਭ ਰਹੇ ਸੀ ਮੈ ਕਮੀਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤੇ ਮੈਨੂ ਰੋਕ ਕੇ ਕਹਿਦੀ
"ਨਹੀ ਜੋਤ ਥਾਂ ਤੇ ਵੇਲਾ ਸਹੀ ਨਹੀ ਆ ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂ ਗੰਨਾ ਚੂਪਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਆਈ ਆ ਮੰਮੀ ਨੇ ਵੀ ਆ ਜਾਣਾ ਆ ਤੂ ਏਵੇ ਕਰੀ ਅੱਜ ਰਾਤ ਮੰਮੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੇ ਅੰਮਿ੍ਤਸਰ ਜਾਣਾ ਆ ਤੂ ਰਾਤ ਨੂ ਆਜੀ ਘਰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਰਹਾਗੇ ਹੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇ"
ਮੈ, ਚੱਲ ਫਿਰ ਇਕ ਵਾਰ ਦਿਖਾ ਤਾ ਜਾ
ਰਾਜਬੀਰ ਨੇ ਕਮੀਜ ਉੱਤੇ ਕਰ ਕੇ ਇਕ ਮੰਮਾ ਕੱਡ ਕੇ ਦਿਖਾ ਤਾ "ਬਸ ਜਾਵਾ ਹੁਣ"
ਮੈ,ਬਸ ਇਕ ਮਿੰਟ ਤੇ ਮੰਮਾ ਮੁਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ
"ਹਏ ਜਾਣ ਦੇ ਹੁਣ ਪਲੀਜ ਕਿਉ ਜੁੱਤੀਆ ਪਵਾਉਣੀਆ"
ਮੈ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਕਿਸ ਕਰ ਕੇ ਗੰਨਾ ਤੋੜ ਕੇ ਦੇ ਦਿਤਾ ਤੇ ਉਹ ਘਰ ਨੂ ਤੁਰ ਪਈ ਤੇ ਮੈ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਤੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ.....
ਰੰਨ ਘੋੜਾ ਤਲਵਾਰ
ਦੋਸਤੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਕਿਵੇ ਦੀ ਲੱਗੀ ਸਾਨੂੰ ਕਮੈਂਟ ਕਰਕੇ ਜਰੂਰ ਦੱਸਣਾ ਸਾਡੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦੱਸਣੀਆਂ
ਕਹਾਣੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸ਼ੇਅਰ ਜਰੂਰ ਕਰਨਾ
ਤੇ ਫੋਲੋ ਕਰਨਾ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ
ਅਗਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਲ ਜਰੂਰ ਕਰਨਾ
ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਦਾ ਇਕ ਬਾਕਸ ਚਾਲੂ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ ਜਿਥੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਿਆ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੋਸਟ ਹੋਣਗੀਆਂ
ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੀ ਇੰਗਲਿਸ ਸਭ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੋਸਟ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ
ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਰੰਟ ਨੂੰ ਪਹਿਲ
0 comments:
Post a Comment